Patron
Dnia 30 kwietnia 1310r. w miasteczku Kowal w ziemi kujawskiej księżna Jadwiga, żona Władysława łokietka, powiła syna Kazimierza, którego urodzenie i kolebkę osę dziłem za godne osobnej wzmianki, aby ję przesłaę potomnym czasom.
Tak o narodzinach „króla chłopów” pisał słynny dziejopis Jan Długosz.
Kazimierz Wielki to ostatni Piast na tronie Polski, przedstawiciel pierwszej polskiej dynastii, spokrewnionej z największymi rodami ówczesnej Europy. W jego żyłach płynęła krew nie tylko Piastów, ale i ruskich Rurykowiczów, węgierskich Arpadów, cesarzy wschodniorzymskich (bizantyjskich) z rodu Paleologów.
Obejmował rzę dy maję c 23 lata. Jego pałstwo było słabe i małe: jego powierzchnia wynosiła ok. 106 tys. km2.
Poza Polskę znalazły się m.in. północne Kujawy, Pomorze Gdałskie, Ziemia Dobrzyńska i Chełmińska. Dzięki mę drej polityce zagranicznej w czasie swojego panowania odzyskał częę ziem: Kujawy i Ziemię Dobrzyłskę . Potwierdził prawa Polski do zajętego przez Krzyżaków Pomorza Gdałskiego. Zdobył Ruł Halickę , grody na pograniczu łlę ska i Brandenburgii. Jego władzę uznali księ żęta mazowieccy.
Król Kazimierz zasłynę ł jako doskonały gospodarz–administrator. Troszczył się o rozwój i bezpieczełstwo kraju. Miasta otrzymywały przywileje handlowe, na jego polecenie wznoszono mury obronne. Do Polski sprowadzał osadników. Otaczał opiekę najuboższych poddanych, którymi byli chłopi. Aby kraj mógł rozwijaę się gospodarczo w spokoju i bezpieczełstwie, król wzniósł mury na granicach 66 zamków obronnych. Wiekopomnym wydarzeniem stało się założenie przez Kazimierza Akademii w Krakowie w 1364 r.
Jego szczęśliwe rzę dy nie szły w parze ze szczęściem w życiu osobistym, nie pozostawił legalnego potomka. Próbował osadzię na tronie usynowionego przez siebie wnuka, Kazimierza Słupskiego, księcia Pomorza Zachodniego. Umieraję c w 1370 r. pozostawił pałstwo silne, bogate, powiększone terytorialnie do 270 tys. km2.
Król Kazimierz Wielki pochowany został w krypcie na Wawelu.